Expertinterview i.v.m. de invoering van een leeftijdsgrens op festivals

‘Groezrock: betreden op eigen risico’

Hans Maes (33) organiseert jaarlijks het tweedaagse festival Groezrock te Meerhout. Onder het motto ‘iedereen is jong geweest’ heeft hij als gebeten festivalganger en organisator van Groezrock geen enkel probleem met een jonger publiek.

Wanneer er een officiële leeftijdsgrens (-16) voor festivals wordt opgelegd vanuit het ministerie, zou u als organisator dan overwegen om jongeren van -16 toch nog via omwegen legaal binnen te krijgen op Groezrock?

Hans Maes:Neen, regels zijn er om gerespecteerd te worden. Men komt er vroeg of laat sowieso achter wanneer je zo’n verbod omzeilt. De gevolgen daarvan wil ik niet op mijn geweten hebben. Met Groezrock mikken we op een publiek schommelend tussen een leeftijd van 16 en 35 jaar. Van zo’n verbod zullen wij op financieel vlak dus geen negatieve gevolgen ervaren.

U bent dus voor de invoering van zo’n leeftijdsgrens?

Maes: Niet noodzakelijk. Leeftijd speelt in feite geen rol , maar we houden er op Groezrock wel rekening mee. Kinderen onder 10 jaar mogen gratis onze weide op -in de veronderstelling dat ze onder het toezicht van ouders verkeren-, vanaf 10 jaar wordt het betalend. Jongeren tussen de 10 en 13 jaar weigeren we steevast op het festival, tenzij ze samen met hun ouders komen. Vanaf 14 jaar is iedereen toegelaten.

Hoe wordt dit precies gecontroleerd?

Maes: We doen waar mogelijk een identiteitscontrole. Wanneer iemand de regels toch probeert te omzeilen, kan hem de toegang ontzegd worden na het controleren van zijn of haar identiteitskaart. Er zijn altijd jongeren die het erop wagen. Ze kunnen het geluk hebben dat ze niet worden gecontroleerd, maar ook de pech dat net wel hun identiteitskaart gevraagd wordt. Het risico ligt dus bij henzelf.

Is het niet eerder de taak van ouders om te beslissen of hun zoon/dochter rijp is voor festivals dan die van de organisatie?

Maes: In eerste instantie is het uiteraard een kwestie van opvoeding. Wij willen als organisatie echter een algemene norm opleggen en kinderen onder 13 jaar erop wijzen dat ze nog te jong zijn om hun mannetje te staan op Groezrock.

Moshpits, Wall of Deaths en Circlepits. Niet erg kindvriendelijk, toch?

Maes: Groezrock betreed je nu eenmaal op eigen risico. Je komt nooit zomaar in een pit terecht, dat beslis je altijd zelf. Zo ben je ook zelf verantwoordelijk voor de breuken en schrammen die je mogelijk aan een pit overhoudt. Om je kinderen hiertegen te beschermen, kies je er als ouder dan ook best voor om een optreden langs de zijlijn of ergens achteraan bij te wonen en niet helemaal vooraan.

Beschermt u als organisatie jongeren voldoende tegen drugs en alcohol?

Maes: Het is onmogelijk om ze er volledig tegen te beschermen. Wanneer we de indruk hebben dat iemand te jong is voor alcohol of sigaretten, weigeren we hem dit zeker. Tevergeefs echter, want het heeft tot gevolg dat een oudere vriend het voor hem koopt. Wat drugs betreft: het is overal aanwezig en dat zal nooit verhinderd kunnen worden. Bedenk wel dat je op een gewone Housefuif met 1000 bezoekers gemiddeld meer drugs tegenkomt dan op een Punkrockfestival met 20 000 bezoekers. Op Groezrock hebben we er tot dusver geen problemen mee gehad, aangezien er altijd voldoende controles door de daartoe bevoegde instanties werden uitgevoerd.

Stoort het u nooit wanneer een groepje tieners zich wat onbezonnen en kinderachtig gedraagt op de festivalweide?

Maes: Natuurlijk denk ik wel eens: ‘Godverdomme, wat lopen die hier nu te doen?’, maar iedereen is jong geweest. Zelf ga ik reeds van mijn 13de naar festivals. Waarom zou ik het anderen dan niet gunnen?

Uw kinderen zou u dus niet weigeren om bijvoorbeeld naar Rock Werchter te gaan wanneer ze op hun 12de met dat idee komen aanzetten?

Maes: Verbieden zou ik het hun zeker niet doen. Ik zou ze op zo’n jonge leeftijd echter wel vergezellen. Twee jaar geleden heb ik mijn dochter van 9 maanden bijvoorbeeld meegenomen naar Rimpelrock. Met je ouders naar een festival gaan, daar is absoluut niets mis mee.

Foto: Marieke Mertens