 |
| Sascha Ring, frontman van Apparat |
Sascha Ring, de frontman van het Berlijnse Experimental Electronicaproject Moderat (met Gernot Bronsert en Sebastian Szary), heeft ook een soloproject: Apparat.
Wat eerst klonk als Dance-floor oriented techno, evolueerde al snel naar Ambient, Glitch en Intelligent Dance Music.
Momenteel trekt Sascha samen met een drummer, gitarist en een toetsenist doorheen Europa. Met zijn nieuwste album The Devil’s Walk brengt hij nummers die beschreven kunnen worden als één grote perfect in mekaar passende puzzel, waarbij elk stukje een verschillend instrument voorstelt.
Nadat ik in september mijn tickets voor het concert van Noah and the Whale had besteld, wist ook een ander plots in het oog springend optreden op de site van AB mijn aandacht te grijpen: Apparat, wat had u gedacht?
Toch even slikken, want die wilde ik op aanraden van een vriend een maand eerder checken op Pukkelpop. Jammer maar helaas brak daar op de vooravond van hun liveoptreden toen een fikse storm los –met alle gekende gevolgen vandien- en werd het festival stopgezet.
Ik overwoog het risico om een tweede poging te ondergaan om Apparat live aan het werk te zien en wandelde op 23 oktober dan ook vol spanning de beruchte concertzaal van Brussel binnen. Spanning, niet vanwege kopzorgen over vallende brokstukken in AB, maar wel omdat ik -buiten enkele nummers te beluisteren op het wereldwijde web- geen flauw benul had van wat dit experimentele kwartet me zou bieden die avond. Zou het pure tijd- en geldverspilling worden of een mierentietjes maken zich meester van mijn arm- ervaring? Veel tijd om me daar zorgen over te maken, had ik echter niet. De mannen van het voorprogramma van die avond –de naam ontglipt me even- waren het podium al af toen ik nog maar net aan kwam draven. Snel snel nog een plaatsje op de vierde rij kunnen bemachtigen, mijn goddelijke gehoor beschermende op maat gemaakte oordoppen in en dan was het enkel wachten en nog eens wachten tot Sascha zich met zijn drie musketiers waagde aan het eerste nummer.
Tot mijn grote opluchting was de spanning vooraf geheel overbodig geweest. Van noot numero uno tot noot numero de allerlaatste, had mijn hele lijf te kampen met kippenvel.
Hoe ik het hele liveoptreden ervaren heb, is haast onbeschrijfelijk. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, luidt het gezegde. In het geval van Apparat is het meer op zijn plaats te zeggen dat hun klanken meer zeggen dan 1000 beelden én woorden.
Niet alleen de knappe, speciale stem van Sascha maakte het publiek (inclusief Marieke Mertens) helemaal wild en volkomen rustig tegelijk, ook de geraffineerde, haast zweverige instrumentale begeleiding wist mijn oortjes muzikaal te bevredigen.
En hoewel ik mijn ogen vaak sloot om zo de muziek helemaal in me te laten opgaan, was ik enorm gefascineerd door de setting van Apparat en zijn band. Ok toegegeven, Sascha stond –zoals alle zangers dat nu eenmaal doen- erg cliché vooraan in het midden op het podium. Maar wat ik erg apprecieerde was, dat de drummer eens niet vanachter weggemoffeld werd achter de andere artiesten, maar hier rechts vooraan een centrale plaats kreeg op het podium. Mijn zwak en respect voor de helden van het slagwerk is enorm, wetende dat ze vier verschillende ritmes tegelijk aan moeten houden.
Die ogen sluiten, hield ik dus voor bekeken en gelukkig maar, want op een bepaald ogenblik begon de drummer heel rustig met zijn drumstokken over de cymbalen te krassen om ongewone geluiden te produceren. Over originaliteit gesproken!
Moest het nog niet duidelijk zijn: toen Apparat het omstreeks tien uur voor bekeken hield, beschouwde ik mezelf als een trotse nieuwe fan. Mij gaat Sascha nog vaker zien verschijnen op zijn optredens, dat staat vast.
Foto: Alex Vanhee
